Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quis est tam dissimile homini. Quis est tam dissimile homini. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed plane dicit quod intellegit. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Verum hoc idem saepe faciamus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Quod et posse fieri intellegimus et saepe etiam videmus, et perspicuum est nihil ad iucunde vivendum reperiri posse, quod coniunctione tali sit aptius. Ergo, inquit, tibi Q.